شهر قزوین از قدیمی ترین مراکز تمدنی ایران است که براساس یافته هایاخیر سابقه سکونت در آن به ۹هزار سال می رسد و این شهر حدود نیم قرن پایتخت ایران در دوره صفویه بوده است.
قزوین در نیمه شمالی ایران و با مساحتی درحدود ۱۶ هزار کیلومتر مربع کمتر از یک درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده است و از شمال به گیلان و مازندران، از غرب به همدان و زنجان، از جنوب به مرکزی و از شرق به تهران و البرز میرسد.
این استان از ۲۴ شهر (رازمیان، کوهین و بیدستان، سگزآباد، شریفیه، خاکعلی، سیردانقزوین، تاکستان، ابیک، بویین زهرا، اقبالیه، محمدیه، الوند، اسفرورین، محمدآباد نمونه، خرمدشت، ضیاآباد، آوج، شال، دانسفهان، آبگرم، ارداق، معلم کلایه) در قالب ۵ شهرستان تشکیل شده و دارای ۱۹ بخش، ۴۴ دهستان و ۱۵۴۳ آبادی میباشد.
(سلسله جبال البرز مرکزی و کوه های رامند خرقان، از سه جهت دشت قزوین را در بر گرفته اند. این دشت از شمال به جنوب ۷۵ کیلومتر و از شرق به غرب حدود ۹۵ کیلومتر میباشد.)
محدوده شرق و مرکزی استان قزوین دشت قزوین است که شیب آن از شمال غرب به جنوب شرق کشیده شده و پست ترین نقطه آن ۱۱۳۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. کمترین نقطه استان از سطح دریا ۳۰۰ متر در منطقه طارم سفلی و در کناره های دریاچه سفید رود قرار دارد.
استان قزوین تشکیل شده از سه منطقه متمایز و مشخص کوهستانی، کوهپایه‌ای و دشتی است و مناطق کوهستانی به صورت کمربند ناپیوسته‌ای، نواحی شمالی، جنوبی و غربی آن را تحت پوشش خود قرار داده است. مناطق کوهستانی این استان آب مورد نیاز اراضی دشتی را تأمین می‌کند. این استان دارای آب و هوای متنوعی در طیف نیمه بیابانی، بیابانی، سرد و معتدل کوهستانی و نیمه مرطوب و گرم است. در مجموع استان قزوین، منطقه‌ای با تنوع آب و هوایی بسیار است و همین مهم از جمله عوامل جذب گردشگران در این ناحیه به حساب می آید .
