حرکت در سرازیری

حرکت در سرازیری

در سراشیبی ها یک اصل عمده را هیچ گاه فراموش نکنید و آن این که تحت هیچ شرایطی نگذارید چرخ عقب دوچرخه شما بلند شود و اهر مقدار هم که با احتیاط به طرف پائین در حرکت باشید باز با این حال، پرش امری اجتناب ناپذیر بوده و می بایست برای فرار از خطر، به سرعت، حالت پرش به خود گرفته و از روی موانع پرش کنید. پرش در حالت های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. همانند یک سنگ در جلو راه، عبور از چاله ها، رد کردن موانع و . . . برای عبور چرخ جلو از مانع یک راه حل بسیار ساده و همشگی وجود دارد و ان بلن کردن چرخ جلو از روی زمین با دستهاست(تک چرخ ). برای بلند کردن چرخ عقب و بدنه دوچرخه، بدون وجود فیکس ها در پنجه رکاب، شما قادر به سبک کردن چرخ عقب نیستید. فیکس های رکاب، کف پای شما را به پدال ها ثابت نگه می دارند. بهترین حالت دید عمومی حدود ۱۰ متر و دید چرخ جلو ۲ متر است، اما باز این نیز مانند موارد فوق بستگی تام به نوع مسیر انتخابی شما خواهد داشت چنین دیدی کمک بسیاری به شما خواهد کرد تا حالت مناسب را نسبت به مانعی که با آن مواجه می شوید به خود بدهید. نقش کمک فنرهای متعددی که بر روی دوچرخه به منظور گرفتن شکها قرار دارد بسیار حائز اهمیت و غیر قابل انکار است، اما بهترین کمک فنر ممکن؛ بدن خود شماست که با گرفتن حالت مناسب می توانید نیروهای وارده را تا حد زیادی خنثی کند. حالت دست ها، پاها و ستون فقرات نیز بسیار مهم و حیاتی است. چهار عامل، سرعت شما را در سراشیبی ها به بالا ترین حد ممکن می رساند: ▪ اطمینان به خود از لحاظ بالا بردن نکات ایمنی فردی؛ ▪ اطمینان به دوچرخه تان از لحاظ لوازم و قطعات؛ ▪ داشتن تجربه کافی؛ ▪ حالت صحیح بدن در سرا شیبی های تند؛ فیکس های پدال نیز بسیار کمک خوبی خواهند بود چرا که بر شکهای وارده، خطر در رفتن پا از روی پدال ها وجود دارد پس در کارهای جدی از فیکس پدال استفاده کنید. ▪ توصیه: هیچ گاه اعتماد به نفس خود را از دست ندهید، هر لحظه که فکر کردید و وسوسه شدید که زمین خواهید خورد این لحظه ای است که دوچرخه، شما را به زمین خواهد زد؛ با یک حالت ستیز و قدرت و نرمی به استقبال سراشیبی ها رفته و به خود تلقین کنید که هرگز تعادل خود را از دست نمی دهید.ین میسر نیست مگر با داشتن تجربه و دانش کافی. یکی از پارامترهای مهم و بسیار اساسی که می تواند سرعت شما را در سراشیبی ها به بالا ترین حد ممکن برساند اعتماد به نفس شماست. چه در مورد خود و چه در مورد دوچرخه تان، تا سر حد امکان با رعایت نکات ایمنی از قبیل داشتن یک کاسکت خوب و استاندارد، دستکش مناسب، زانو بند، ساق بند، کتف بند، می توان تا حد زیادی از بروز حوادث جلوگیری کرد. با دارا بودن وسایل فردی فوق همواره باید این یقین را داشته باشید که اگر کنترل دوچرخه را از دست دادید و به زمین اصابت کردید، هیچ آسیبی شما نخواهد رسید. این اطمینان درونی تنها یکی از عوامل مهم برای دست یافتن به سرعت های بالا نیست. عامل دوم و مهم تر یک دوچرخه استاندارد و مناسب است. شما همان طور که با رعایت نکات فوق در مورد خود اطمینان پیدا می کنید باید در مورد دوچرخه تان هم اطمینان کامل را داشته باشید تا در هر زمان که اراده کردید، ترمز کنید و یا بتوانید بدون دغدغه خاطر مانور بدهید. نکته بعدی که حائز اهمیت است، داشتن یک حالت ایده آل بدن در سراشیبی هاست که به دلیل جاذبه زمین و زاویه شیب های تند شما ناخودآگاه به طرف جلو متمایل می شوید و این امر سبب وارد آمدن وزن بدن بر چرخ جلو و تمایل مرکز ثقل به طرف جلو، و در نتیجه باعث از دست دادن کنترل دوچرخه و بالطبع بلند شدن چرخ عقب و از دست دادن کنترل دو چرخه می شود. دو حالت کلی برای گرفتن فرم مناسب در سراشیبی های تند یعنی سراشیبی های سنگلاخ و ناهموار و سراشیبی های هموار و با شیب تند وجود دارد. در سراشیبی های ناهموار و سنگلاخ هیچ گاه بر روی زین ننشینید پس بهترین حالت این است که میله زین را از حد معمول کمی پائین تر بیاورید تا فاصله ای میان زین و نشیمن گاه ایجاد شود سپس روی پدال ها بایستید. نشیمن گاه را از زین عقب تر قرار دهید، زانوها را کمی خم کنید و با کشاله ران، زین را در بر بگیرید. این حالت باعث می شود تا: ۱- مرکز ثقل شما به عقب متمایل شود. ۲- با قسمت داخلی ران(کشاله ران) زین را در بر بگیرید، در این حالت می توانید کنترل عقب دوچرخه را در اختیار داشته باشید و به طور دائم و مستقیم بر زین فشار وارد آورید تا بر جلو تمایل پیدا نکنید. با رعایت تمامی نکات فوق و دارا بودن بهترین دوچرخه کوهستان باز هیچ دلیلی برای به خطر انداختن جانتان وجود ندارد. دارا بودن تمرکز کامل و یک دید قوی و شناخت نسبی به مسیر و قدرت مانور بالا، بسیار مهم است.