سه نسل دوچرخه اشتراکی Bike Sharing
عنوان دوچرخه اشتراکی یا به اصطلاح Bike Sharing اولین بار در سال ۱۹۶۵ در آمستردام هلند اجرا گردید . در آن سال ۵۰ دوچرخه سفید بدون قفل شدن به ایستگاهی خاص برای استفاده عموم در مرکز شهر در محل هایی مشخص قرار داده شد.
دومین نسل اجرای طرح دوچرخه اشتراکی در سال ۱۹۹۵ در کپنهاگ دانمارک به اجرا رسید. این طرح دارای ۳ رکن اساسی بود:
- دوچرخه ها می بایست با رنگ و طراحی مشخص قابل تشخیص باشند.
- طراحی ایستگاه ها باید بگونه ای باشد که دوچرخه ها قابل قفل شدن، تحویل گرفتن و بازگرداندن باشند.
- سپرده مالی محدودی برای تحویل دوچرخه مورد نیاز می باشد.
علیرغم اقدامات فوق، کماکان سرقت دوچرخه ها یک مشکل جدی برای اجرای طرح دوچرخه اشتراکی به حساب می آمد. لذا نسل سوم طرح دوچرخه اشتراکی مورد تعریف و اجرا قرار گرفت.
نسل سوم طرح دوچرخه اشتراکی علاوه بر اصلهای سه گانه فوق به صورت گسترده از فن آوری های نوین اطلاعاتی یا اصطلاحا IT استفاده می شد. ابزارهای این طرح عبارت بودند از تلفن های همراه٬ کارت های مغناطیسی و کارت های هوشمند. در نسل سوم٬ ایستگاه های دوچرخه به دو شیوه به شرح ذیل مورد استفاده قرار گرفتند:
*ایستگاه های ثابت (Fixed) که ایستگاه های اصلی به حساب می آیند و دارای چندین محل قفل دوچرخه و یک کیوسک هستند.