دوچرخه شهری و کلان شهر تهران
دوچرخه شهری
هر وسیله نقلیه ای دارای یک سری محاسن و یک سری معایبی است، دوچرخه شهری هرچند وسیله ای است که نیاز به سوخت ندارد، کم حجم است، شاد و مفرح است، سرگرم کننده، مطلوب و موثر است اما چنانچه از استانداردهای لازم برخوردار نباشند، معابر ویژه برای آن طراحی و در نظر گرفته نشود و حقوق راکبان این وسیله نقلیه به وسیله مقررات و علایم و ممیزاتی لحاظ نشود و پی آمدهای آسیب پذیری آن لحاظ نگردد فی الواقع نمیتوان از کاراییهای آن بهره جست بنابراین دوچرخه شهری عاملی چند وجهی است که به نظر میرسد برخی محورهای آن به شرح زیر باشد:
۱-دوچرخه و استانداردسازی آن برای ترددهای شهری
۲- امکانات ضعیف تولید دوچرخه (استاندارد) در سطح کشور و وجود وابستگی در این امر
۳- عدم وجود معابر گسترد در سطح کلان شهرها
۴- عدم فرهنگ سازی در زمینه محاسن استفاده از دوچرخه
۵- عدم حمایت و پشتیبانی سازمانها و موسسات دولتی مرتبط
۶- عدم تسهیلات خرید دوچرخه مناسب در برخی اقشار جامعه
۷-بحثهای پارک، حفاظت و ایمنی دوچرخه شهری (اقدامات لازم جهت بازدارندگی سرقت دوچرخه شهری)
۸- آسیب پذیری زیاد دوچرخه شهری نسبت به سایر وسایل نقلیه
۹- تنگناهای استفاده از دوچرخه برای افراد با سن خیلی کم و خیلی زیاد ( از نظر مقاومت جسمانی برای استفاده از دوچرخه)
۱۰- معابر با شیب زیاد (سربالا)
۱۱- آلودگی هوا (وجود آلایندههایی چون منوکسید کربن، دی اکسی نیتروژن، دی اکسید گوگرد، ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ میکرون، سرب و ….) (اعلامیه موسسه حفاظت از محیط زیست آمریکا)
امید است با همکاری مسئولین و فراهم نمودن زیر ساخت های لازم شاهد استفاده روز افزون مردم جامعه از این وسیله مفید باشیم تا ضمن بالا رفتن سلامت جامعه بتوانیم در شهرهای پاک و ایمن زندگی کنیم. به امید آسمان آبی و پاک