کارایی حرکتی دوچرخه سواران
مسابقات دوچرخه سواری حرفه ای جاده ورزشی فوق استقامتی است که در آن ورزشکاران تقریبًاً ۳۰۰۰- ۳۵۰۰ کیلومتر در سال رکاب می زنند. فصل این گونه مسابقات معموًلاً ۹۰ روز به طول می انجامد. به علاوه، با وجود مدت طولانی رویدادهای دوچرخه سواری( مانند مسابقات سه هفته ای) سهم نسبی فعالیت بدنی شدید به طور شگفت آوری در این مسابقات زیاد است (۱). مسابقات تور دو فرانس، جیرود ایتالیاو دور اسپانیا چند نمونه از این مسابقات اند که به صورت طاقت فرسا، به مدت سه هفته و در بالاترین سطح ممکن انجام می شود که موفقیت در آن برای دوچرخه سواران اهمیت به سزایی دارد .
کارآیی حرکتی به همراه آستانه لاکتات و VO2max از عوامل مهم و تعیین کننده در ورزشهای استقامتی، به ویژه دوچرخه سواری جاده محسوب می شود .کارآیی مطلق، نسبت توان خروجی به هزینه انرژی صرف شده تعریف می شود .معموًلاً کارآیی دوچرخه سواری در دامنه ای بین ۱۸% تا ۲۳% گزارش شده است و بهبود آن به افزایش توان خروجی مکانیکی برای هزینه متابولیکی معین منجر خواهد شد . افزایش ۸/۱% در کارآیی دوچرخه سواری به افزایشی در حدود ۱۰% در توان بیشینه متحمل شده طی اجرای یک ساعت آزمون دوچرخه سواری منجر می شود.۱% افزایش در کارآیی دوچرخه سواری می تواند عملکرد آزمون ۴۰ کیلومتر تایم تریل را ۶۳ ثانیه بهبود بخشد ؛
از این رو دوچرخه سواران با نیازها و ویژگیهای متابولیکی و فیزیولوژیکی بسیار مشابه، با استفاده از تجهیزات مشابه ممکن است اختلافات قابل توجهی در عملکرد ورزشی نشان دهند که این موضوع ممکن است به دلیل اختلاف خیلی جزئی در کارآیی حرکتی بین آنها باشد.
برای مشاهده بهترین عکسهای گشتا ما را در اینستاگرام دنبال کنید
