چندین روش مختلف برای پرش دوچرخه سواران
وجود دارد و هرکدام جایگاه خودش را دارد
امروز قراره در مورد سبک پایه ای صحیح
و سبک مسابقه ای حرف بزنیم
و کمی هم در مورد پیش بارگیری
دوچرخه خواهم گفت
با فرم اولیه صحیح که موردنظر من است
به لبه شیب پرتگاه نزدیک میشم و
کمی به سمت جلو متمایل میشم
و زمانی که چرخ جلوییم دقیقا روی لبه پرتگاه قرار گرفت
شروع به خم شدن به عقب میکنم
و تا زمانی که چرخ هایی جلوییم به پایین پرتگاه
برسند،همینطور وضعیت رو به عقبم رو حفظ میکنم
این به این معنی است که در شیب های
آرام،تغییر مفصل ران را بیشتر میکنم
و در شیب های تندتر باید تغییر کمتری
را در مفصل ران ایجاد کنم
چون مدت زمان لازم برای رسیدن چرخ عقب
به جایی که چرخ جلو از لبه
پرتگاه جدا شده متفاوت است
نهایتا زمانی که به انتهای پرتگاه برسم،به
وضعیت خنثی بدنم برمیگردم
و زانوهایم دقیقا بالای انگشتان پاهام قرار میگیرد
وقتی که من تقریبا به اندازه یک و نیم برابر
طول دوچرخه با لبه پرتگاه فاصله دارم
به راحتی روی زانوهام به سمت جلو حرکت میکنم
و به خودم فضا برای حرکت کردن میدم
به آسانی به سمت عقب متمایل میشوم
و فشار را به جلوی دستانم منتقل میکنم
دسته ها را فشار نمیدهم
فقط فشار را به جلوی دستام منتقل میکنم
و به این ترتیب به دوچرخه اجازه میدهم سطح
خود را منطبق با سطح پرتگاه حفظ کنند
بهترین راه برای گرم کردن و شروع به کار اینه که
در فضای باز چندبار تمرین بالابردن چرخ ها را انجام بدین
به این صورت شما به راحتی روی زانوهاتون
به جلو حرکت میکنین و بعد سریع
به سمت عقب متمایل میشین
و بازوهایتان را هم تا حدی که راست شودند،باز میکنید
با این هدف که چرخ جلویی را تا چند اینچ از زمین بلند کنید
وقتی که برای تمرین به پرتگاه میرید
و البته واضحه که باید با
پرتگاه های کوچک شروع کنین
از همین تکنیک استفاده کنید
اما نیازی به تلاش برای بلندکردن چرخ روی پرتگاه ندارید
همه کاری که میکنیم اینه که تلاش میکنیم
منطبق با صفحه افقی باشیم
وقتی در این تکنیک مهارت پیدا کردین
میتونین سراغ تکنیک های پیشرفته تر
مثل سبک مسابقه ای برید
با سبک مسابقه ای قادر خواهیم بود
پرش های کوچک تری داشته باشیم
چون ما میخواهیم به کمک دوچرخه از لبه پرتگاه پایین برویم
اینکار فقط توسط افراد حرفه ای و
در سرعت های بالا امکان پذیر است
بنابراین در روش مسابقه ای
وقتی به لبه پرتگاه نزدیک میشوم
درواقع کاملا به حالت ایستاده نزدیک میشوم
و حدودا وقتی به اندازه یک طول
دوچرخه با لبه پرتگاه فاصله دارم
خیلی سریع همزمان به عقب و پایین متمایل میشوم
و قبل از اینکه به لبه پرتگاه برسم،اجازه میدم
در امتداد کلاه امینیم به جلو خم بشم
خیلی مهمه که اگر دارین اینو تمرین میکنین
با حرکات کوچیک شروع کنین
و کمی حرکت رو به پایین داشته باشین
و زمانی که در این زمینه پیشرفت کردین
حالا به نظرتون پرتگاه خیلی کوچکتر از
اندازه واقعیش به نظر میرسه
این فوق العاده موثره
چون به ما اجازه میده که چرخ ها
را خیلی خیلی سریع پایین بیاوریم
و همینطور به ما اجازه میدهد
فورا برای دفعات بعدی آماده بشویم
فرم اصلی صحیح به ما امکان را میدهد
که حین پرش،بتونیم چرخش انجام بدیم
و در نهایت این میتونه یک مزیت بزرگ
نسبت به استفاده از کمکی های تنظیم کننده باشد
استفاده از روش پیش بارگیری همچنان یک
راه کاربردی برای پرش محسوب
میشود و ما ازش استفاده میکنیم
اما ما زمانی ازش استفاده میکنیم
که بخواهیم با فاصله فرود بیاییم
بنابراین شاید پرتگاهی وجود داشته باشد
که بخواهیم از آن بپریم و دقیقا روبروی آن فرود بیاییم
پس در واقع به یک مرحله پایین آمدن نیاز داریم
در این موقعیت من از طریق پاهایم روی
پایه های پایینی فشار وارد میکنم
و یک حالت فشرده ایجاد میکنم
که به طور موثری منجر به
یک قوس رو به بالا در هوا میشود
و به من اجازه میدهد مسیر را دنبال کنم
بنابراین ادامه بدین و هر کدام از تکنیک های
متفاوتی که گفته شد را امتحان کنین
خواهید دید که هر کدام از آنها روش های گذر از
پرتگاه ها در مسیرها را به شما نشان میدهند
