از مهارت آرامش یافتن به عنوان راز
سرعت و پیروزی یاد میشه
داشتن آرامش برای مقاومت و تولید نیرو ضروریه
گرچه برای خیلی از دونده ها هنوز مفهوم
«آرامش» مشخص نیست
و اینکه چطور بهش مسلط بشن، برای رفع ابهام
میخوایم مرزی بین دویدن و
ورزش های مبارزه ای مشخص کنیم
از اونجایی که مبارزان حرفه ای جز محدود ورزشکارایی
هستن که برای حرفه ای شدن، میدونن
چطور آرامش داشته باشن
همه مبارزها میدونن که سفت نگه داشتن عضلات
موقع پرتاب مشت
سرعت رو پایین میاره، و در مقابل کسب انرژی
زیاد، فایده ای هم نداره
یه مشت زن خوب، مشت نرم و شلاقی رها میکنه
و دقیقا قبل از برخورد، مشت و آرنج رو سفت می کنن
گرچه… سریعترین و قدرتمندترین مشت دنیا هم
اگه برخورد نکنه، هیچ فایده ای نداره
فقط مشت هایی که دقیق برخورد می کنن، میتونن
جریان مبارزه رو تغییر بدن
همینطور، دونده میتونه نیرو تولید کنه . تنها
زمانی که پاهاش روی زمین باشه، میتونه
روی سرعت تاثیر بذاره
یه دونده با کلاس جهانی، پاهاش رو در حدود ۴۰ درصد از
مسابقه روی زمین قرار میده
عضلاتش در هوا رها و آروم هستن
اونا دقیقا قبل از لمس زمین، قدرتشون
رو زیاد می کنن، پس
بیشترین نیرو در نیمه اول برخورد با زمین تولید میشه
در دومین فاز برخورد با زمین، تاندون ها
نیروی کشسانی آزاد می کنن
که ورزشکار رو به سمت جلو سوق میده
این کار مورد نیاز عضله برای حفظ سرعت رو به
طور چشمگیری کاهش میده
واکنش کشسانی تاندون ها، عامل بسیار مهمی
برای رسیدن به بالاترین سرعته
به همین دلیل، به حرکت پوشینگ در
نیمه دوم فاز استقامت
اور پوشینگ گفته میشه
اور پوشینگ عامل اصلی کاهش سرعته
چون واکنش کشسانی رو تضعیف میکنه
و باعث تنش بیش از حد کل بدن میشه
که باعث میشه حرکت بعدی، آروم و سست باشه
چرخوندن لاستیک یه دوچرخه، نشون میده که یه
دونده حرفه ای در بالاترین سرعت، چیکار میکنه
هرچه لاستیک سخت تر و تندتر بچرخه، حرکت دست
ها هم به همون اندازه تشدید میشه
تا سرعت بیشتری بهش بده
و باید دوباره برخوردهای سریع داشته باشیم
و آرامش از اینجا شروع میشه
بعضی وقت ها مثه اینه که سنگ برخورد کنی
اونا میخوان یه حرکت رو به جلوی طولانی داشته باشن
باید سرعت چرخ رو کم کنین و از نو سرعتش رو
زیاد کنین
پس یه دوی سرعت آروم و سریع تلفیقی از
واکنش دقیق، قدرتمند و با زمانبندی مناسبه
مثل گام های بلند
مثل مشت زنی های بوکس
و برعکس تلاش قدرتمند و طولانی در وزنه برداری
